Dzwoń do Miodka, niech rozsądzi
Pytanie o poprawną odmianę przez przypadki słowa Metallica pojawia się jak bumerang średnio kilka razy w miesiącu. Z uwagi na sprzeczne stanowiska – swego czasu również wśród opinii ekspertów – postanowiliśmy zakończyć dyskusje na ten temat i przedstawić stanowisko kilku autorytetów w dziedzinie polonistyki. Zasięgnęliśmy opinii specjalnie dla Was. Potwierdzenie uzyskaliśmy od: dr Jana Grzeni – językoznawcy z Uniwersytetu Śląskiego, prof. Zygmunta Saloniego – autora wielu publikacji dotyczących gramatyki języka polskiego oraz samego prof. Jana Miodka, który zasiada w Radzie Języka Polskiego.
Wszyscy oni są zgodni co do tego, że istnieje tylko jedna poprawna wersja zapisu tego rzeczownika w przypadkach zależnych. Potwierdzają to też Wielki słownik ortograficzny języka polskiego PWN pod red. prof. E. Polańskiego oraz wszelkie dostępne na rynku wydawniczym słowniki poprawnej polszczyzny, które poruszają kwestię odmiany zagranicznych nazwisk.
Wg Jana Grzeni, autora Słownika Poprawnej Polszczyzny z 2004 roku, zasada odmieniania nazw własnych oraz nazwisk zakończonych na –ca wygląda następująco: jeśli zarówno w wymowie oryginalnej, jak i w wymowie polskiej przed końcówką gramatyczną wystąpi twarda głoska [k], nie należy spolszczać zapisu odmiany. Natomiast jeśli pojawia się w tej pozycji głoska zmiękczona, czyli [k’] (w omawianym przykładzie jest to dopełniacz), należy zapis spolszczyć.
W związku z tym nazwę Metallica w przypadkach zależnych zapisujemy następująco:
mianownik: Metallica
dopełniacz: Metalliki [metallik´i]
celownik: Metallice [metallice]
biernik: Metallicę
narzędnik: Metallicą
miejscownik: Metallice [metallice]
wołacz: Metallico!
Od dziś więc wszyscy – z nami włącznie – piszmy poprawnie!
Kiedyś to żyło się od Metalmanii do Metalmanii, a po drodze mniejsze koncerty, oczekiwanie na wjazd na Emperora, Moonspella, któregoś tam z kolei Vadera (RIP Docent), itd. itp.
A teraz ogląda się zespół Metallica robiący zakupy w supermarkecie. Kurwa