Krótka animacja o udziale Francji w II wojnie światowej.

I pomyslec, ze teraz sila nie mozna zagnac dzieciakow do przeczytania czegokolwiek i ludzi meczy tekst majacy wiecej niz 500 znakow

Londyńska biblioteka po niemieckim bombardowaniu w 1940r.



zajebane, a jakze, z "II wojna światowa w pigułce" z twarzoksiazki

Chciałbym podzielić się z wami krótką historią, która tknęła moje serce.

W Harbor East - nowej (ale nieodległej od pięknego centrum zwanego Inner Harbor), dzielnicy jednego z najstarszych miast Wschodniego Wybrzeża Stanów Zjednoczonych - Baltimore, na rondzie między ulicami Felicia, President i Aliceanna, przed reprezentacyjnym hotelem Marriott „Waterfront", stoi niezwykły monument. Nie jest wielki, raczej trzeba go wypatrywać pomiędzy wieżowcami, lecz ściąga wzrok olśniewającym blaskiem, unikalną formą i dedykacją. Na granitowym obramowaniu fontanny wybija się jedno słowo i jedna data: KATYŃ 1940.

Pomysłodawcą uczczenia w Baltimore pamięci ofiar zbrodni katyńskiej był emerytowany oficer armii amerykańskiej, major Clement A. Knefel. Stacjonował w Niemczech w amerykańskiej strefie okupacyjnej, o zbrodni dowiedział się podczas Procesu Norymberskiego. Powziął myśl o ufundowaniu tablicy pamiątkowej dla uczczenia żołnierzy sojuszniczej polskiej armii, zamordowanych w Katyńskim Lesie.

Pieniądze rozpoczął zbierać, jako emeryt wojskowy na początku lat 70-tych ubiegłego wieku. Czy łatwo jest nam wyobrazić sobie starszego pana, który na tzw. Polskim Festiwalu (inaczej mówiąc - festynie), przy stoliku pod parasolem ustawionym w Paterson Park, sprzedaje własnoręcznie przyrządzone kanapki i napoje? Czy łatwo sobie uzmysłowić, jakie wrażenie robiła opowieść starego żołnierza o tej masakrze, na nieznających wojny w swoim kraju mieszkańcach Baltimore?

Po dziesięciu latach samotnej zbiórki i kwestowania wśród organizacji weteranów wojennych, major Knefel zwrócił się o pomoc do marylandzkiego Oddziału Kongresu Polonii Amerykańskiej. Powstał Komitet Katyński, którego był on pierwszym przewodniczącym, a honorowe przewodnictwo objęła Barbara Mikulski - senator US polskiego pochodzenia.
Komitet zaangażował wszystkie siły w celu zwieńczenia pomysłu majora. Władze miasta ofiarowały teren oraz przygotowały go pod pomnik. Z pomocą finansową pośpieszył urząd Gubernatora Stanu Maryland, gmina żydowska i inne związki wyznaniowe oraz rzesze prywatnych darczyńców.

Monumentalną wizję pomnika stworzył artysta-rzeźbiarz Andrzej Pityński. Jest to jego honorowy wkład w dzieło upamiętnienia naszej historii. Rzeźba wyobraża bijący ku niebu płomień, w który wkomponowane są polskie symbole i postacie historyczne.

Wykonanie odlewu rzeźby zlecono Gliwickim Zakładom Urządzeń Technicznych. Niektóre elementy pomnika zamawiane były we Francji, Anglii, Niemczech, a nawet w Australii. Uroczystość odsłonięcia odbyła się w słoneczny, lecz zimny i bardzo wietrzny 19go listopada 2000 roku.

Wśród zaproszonych gości niestety nie było już człowieka, od którego wszystko się zaczęło. Major Knefel zmarł w 1998 roku i nie zobaczył imponującego efektu swej skromnej inicjatywy.

Gdy czytam o obcokrajowcach, poświęcających swoje środki lub po prostu wolny czas dla upamiętnienia polskiej części historii świata, czuję wielką potrzebę powiedzenia tej osobie słowa "Dziękuję". Szkoda, że jest to często niewykonalne...
Wielki szacunek dla majora Knefela! Czekam na podobną inicjatywę w naszym kraju i równie okazałe upamiętnienie ofiar zbrodni katyńskiej jak pomnik w Baltimore.

Źródło: Fanpage JWK LUBLINIEC na facebooku.
Jak wszyscy to i ja: Pierwszy temat.

Polsko-niemiecka para napiętnowana publicznie na rynku miejskim w Eisenbach w Niemczech, 15 listopada 1940. Niemiecka kobieta Hedwig P. stoi z tabliczką "Zadawałam się z Polakiem", a polski robotnik przymusowy Edward P. z napisem na tablicy "Jestem splamiającym rasę".
Zauważcie, że kobieta ma ogoloną głowę zupełnie tak samo, jak działo się to w Polsce i Francji. Jak widać obyczaj wszędzie ten sam.
Kontakty "międzyrasowe" były surowo wzbronione. "Podludzie" byli za to karani śmiercią. W przypadku "Aryjczyków" kara zależała od płci - kobiety mogły trafić nawet do obozu koncentracyjnego, natomiast mężczyzn traktowano dużo łagodniej.



z twarzoksiazki 2 ws wojna swiatowa w pigulce

Znaleziono zdjęcia Kalisza z 1940 roku, prawdopodobnie zrobione przez żołnierza Wehrmachtu. Widać na nich większośc charakterystycznych punktów miasta.

1. Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego


2. Aleja Józefiny (obecnie Aleja Wolności)


3. Róg ul. Górnośląskiej i ul. Legionów (Wieża ciśnień)
(Osobiście to zdjęcie mnie rozj**ało)


4. Obecnie ul. Śródmiejska


5. Kaliski dworzec kolejowy


Reszta fotek w źródle

Enjoy

Źródło:
http://www.stary.kalisz.pl/zdjecia-agfa.html

Westerplatte, Mokra, Bzura, Warszawa, Narwik, Montbard, Bitwa o Anglię, Market Garden, Tobruk, Pogrom nad Pantellerią, Chambois i Mont Ormel, Ypres, Gandawa, Breda, Wilhelmshaven, Monte Cassino, znowu Warszawa, Lenino, Mirosławiec, Kołobrzeg, Budziszyn, Łużyce, w końcu Berlin