40 bilionów kilometrów - w przybliżeniu tyle dzieli nas od najbliższej (poza Słońcem) gwiazdy Proxima Centauri. Zaledwie (w odniesieniu do rozmiaru wszechświata) 4.22 lata świetlne. Proxima Centauri jest składnikiem układu potrójnego gwiazd, znajdującego się 4,22-4,37 ly od ziemi. Jak wyglądałoby Słońce z najbliższego nam układu gwiezdnego? A jak wygląda ten bardzo ciekawy układ wielokrotny? O to parę zajebistych zdjęć, wizji i parę ciekawostek:



LINK
Słońce u góry widziane z odległości 4 lat świetlnych. Alfa Centauri A i B tworzą razem z Proximą Centauri najbliższy nam Układ Gwiezdny. Wokół składnika B krąży najbliższa nam planeta pozasłoneczna Alfa Centauri Bb (widoczna na tej wizji powyżej) - zaledwie nieco ponad 4 lata świetlne od nas. Jej średnica jest nieco większa od średnicy Ziemi, ale zbyt mała odległość od gwiazdy B powoduje, że na jej powierzchni temperatura może dochodzić nawet do 1200 stopni Celsjusza.


LINK


LINK
Większy składnik A i mniejszy B zaznaczone kółkami a strzałką na dole zaznaczone położenie Proximy.


LINK
Wizja młodej planety Alfa Centauri Bb. Być może niegdyś jej orbita znajdowała się w ekosferze gwiazdy B, co umożliwiłoby utrzymanie się ciekłej wody na powierzchni i rozwój życia zaledwie 4 lata świetlne od innej planety obfitującej w miliony gatunków.


LINK
Alfa Centauri A i B widziane z planety Bb gdyby ta znajdowała się na orbicie dalszej niż obecnie i nie posiadała atmosfery.


LINK
Prawdopodobny wygląd planety Bb przy tak niewielkiej odległości od gwiazdy B. Obok parę ciekawych danych o planecie.


LINK
Alfa Centauri A i B, czerwonym kółkiem zaznaczona pozycja Proximy.


LINK
Parę kolejnych wizji planety Bb.


LINK


LINK


Gdyby planeta Bb krążyła w ekosferze gwiazdy.


LINK
Takie małe porównanie.


LINK
Co tu dużo pisać, piękny widok.


LINK


LINK
Wizja planety pozasłonecznej okrążającej Gwiazdę Barnarda. Jest to czerwony karzeł, znajduje się 5,94 ly od Ziemi. Bardzo ciekawa gwiazda, która była brana pod uwagę jako cel lotu międzygwiezdnego (pomysł samego lotu upadł kilkanaście lat temu).

Polecam serdecznie wszystkim książkę Domagalskiego, Silentium Universi.

Na ziemi kończą się zasoby i ludzie wysyłają ekspedycję w kierunku najbliższej gwiazdy, bo tam odkryto planetę o podobnej charakterystyce do naszej trzeciej skały od Słońca. Pojawia się dyskusja religijna oraz o stworzeniu świata. Długa podróż kosmiczna jak i sam finał obfitują w niespodzianki. W treści pojawiają się nawiązania choćby do sztuki, czy mitologii. Powieść ukazuje mroczną stronę naszego istnienia. Więcej zdradzić nie mogę, bo czytanie straciłoby sens (:

Czy to książka dla sadoli? Owszem. Spotkamy tam obudzone pierwotne instynkty i zło.

Jeszcze raz polecam.