LPO-50 radziecki miotacz ognia wprowadzony do służby w latach 50. XX wieku.

Miotacz ognia LPO-50 został skonstruowany tak, aby zminimalizować niebezpieczeństwo dla obsługującego go żołnierza. Do wydmuchu mieszanki paliwowej nie użyto sprężonego gazu (uszkodzenie takiego zbiornika skutkowałoby jego natychmiastowym rozerwaniem). Zamiast tego wykorzystano mechanizm pirotechniczny. Podczas jednego strzału, w ciągu ok. 2 sekund opróżnieniu ulegał cały zbiornik mieszanki zapalającej, dlatego też żołnierz miał na plecach trzy takie zbiorniki, każdy o pojemności ok. 3,3 l. Tak więc żołnierz obsługujący LPO-50 mógł oddać 3 strzały.