Przekleństwa, obelgi, bluźnierstwa, wulgaryzmy nie są domeną wyłącznie współczesnego języka. W epoce staropolskiej przeklinano na potęgę, a najbardziej znane polskie słowo na „k” było używane nie rzadziej niż na współczesnej przeciętnej polskiej ulicy. Co ciekawe za nazwanie dziewczęcia... „kobietą” można było tęgo oberwać!

Agresywne zachowania językowe nie są wyłącznie domeną współczesności. Od początku rozwoju cywilizacji wszelkie formy obrażania czy przeklinania istniały w języku ludzkim przyjmując mniej lub bardziej oficjalny charakter. Istnienie przekleństw historycy języka wiążą z wiarą ludzi w moc słowa, zwłaszcza rozpatrywaną w kontekście magicznym. W starożytnej Mezopotamii wierzono, że złorzeczenie nie jest jedynie formą agresji werbalnej, ale jednym z działań mających osłabić wroga. Sądzono, iż każde przekleństwo realnie oddziałuje na człowieka i pozbawia go nie tylko dobrego samopoczucia, ale także sił witalnych.


Mojżesz z przykazaniami

Użycie wulgaryzmu miało więc nie tylko wymiar czystej ekspresji, ale pojmowane było jak każdy możliwe działanie człowieka krzywdzące innego. Uderzenie pięścią lub mieczem powalało przeciwnika, ale taką samą moc mogło mieć słowo wypowiedziane gniewnymi ustami. Dosadne słownictwo było zatem zaklęciem, magiczną formułą, której ze względu na rzekomą siłę starano się unikać. Stąd zapewne bierze się patrzenie na wulgaryzm jako na nieprzyzwoity i niezgodny z normami etycznymi element naszego słownictwa. Dodatkowo użycie przekleństwa wiązało się zazwyczaj ze złamaniem pewnego tabu – powołaniem się na istotę pozaziemską lub podważeniem obowiązującego ładu społecznego. Bano się więc, że przeklinanie ściągnąć może nieszczęścia i kary boskie. Z tego właśnie powodu w starożytnym Izraelu zakazywano używać boskiego imienia, uważając, że właściwy wymiar może ono uzyskać tylko w sytuacjach sakralnych.

Przekleństwo czy wulgaryzm jest więc nie tylko złamaniem zasad językowych. Można wręcz powiedzieć, że uważanie go za błąd językowy wynika z okoliczności kulturowych, a nie z samego faktu, że takim błędem faktycznie jest. To, że we współczesnym świecie słowa „bluźnierstwo”, „kalumnia”, „złorzeczenie” uważamy często za synonimy – pomimo, że w historii oznaczały bardzo konkretne rzeczy – wynika m.in. z tego, że wszystkie pochodzą od wiary w siłę wypowiadanych dźwięków – zarówno pozytywną jak i negatywną.

Nie oznacza to oczywiście, że w dawnych czasach nie bluźniono. Owszem nasi przodkowie ciężkiego języka używali nie mniej chętnie niż my. Działo się tak dlatego, że każdy wulgaryzm jest chyba najlepszym sposobem wyrażania negatywnych emocji i pozwala doskonale wyładować tkwiącą w nas agresję. Dodatkowo w dziedzinie złorzeczeń człowiek był niezwykle twórczy, żeby nie rzec… finezyjny. Gama nieprzyzwoitych słów jakich używano, żeby kogoś obrazić, albo wyrazić swoje niezadowolenie była nieskończona i mówiąc szczerze, znacznie bardziej rozwinięta niż dzisiaj. Oczywiście przyjmowały one bardzo podobne schematy jak te współczesne.

Po pierwsze przeklinano więc używając imion boskich i świętych. Spoglądano więc w niebiosa krzycząc „przebóg”, „dalibóg”, lub – co bardziej wykształceni „sancte Deus”. O ile taki sposób przywoływania Boga można było uznać za w miarę akceptowalny, to nasi przodkowie lubowali się w tworzeniu konstrukcji, w których sacrum łączono z profanum. Żartowano więc z kropideł nazywając je „trzmielowym kijem”, bądź też wołano na intymne części ciała różnych świętych. Równie chętnie wysyłano kogoś „do diabła”, życzono rychłej śmierci czy pochłonięcia przez piekielne ognie. Krzyczano „bogdaj cię zabito”, „bogdaj mu zaległ na usta wrzód”, „bogdaj nogę przy samej przyłaziła dupie”. Czasem – w akcie desperacji – odnoszono te słowa do samych siebie, przeklinając dzień, w którym przyszło się na świat. Z religii korzystano też chcąc pokazać swoją wyższość nad innymi. W staropolskim kręgu kulturowym obraźliwe mogło być wyzwanie od „Mahometa”, „psa bisurmańskiego”, „pohańca sprośnego” czy „heretyka”. Ceremonie katolickie protestanci wszelkiej maści uwielbiali nazywać „gusłami” lub „kuglarstwem”, czym katolicy rewanżowali się nazywając protestantów „kacerzami”.

Aby wzmocnić swoją niechęć do jakiejś osoby, albo jej zachowania najczęściej używano słów związanych z fizjologią człowieka. Można było więc na kogoś „rzygać” lub „plwać”, bądź też „oblewać gnojem”, a w najgorszym przypadku kazać komuś„żreć gnój” albo „świże gówno brać w zęby”. Chętnie także pozbawiano godności ludzkiej przyrównując do zwierząt. I tak „chrapano jak świnia”, lub było się zwyczajnym „psem”. Nazwanie kogoś imieniem przyjaciela człowieka uważano za zniewagę okrutną, choć z dzisiejszego punktu widzenia dużo gorszy wydawał się nakaz „niechaj pije psia gówna”. W modzie było też używanie takich pojęć jak „niemota dzika”, „padalec”, czy „borsuk”. Gdy już zbesztano innego porównując do zwierząt, uprzednio „wylewając na niego pomyje”, to sięgano oczywiście do kontekstów i podtekstów seksualnych.

Z pewnością najwcześniej w polskim języku pojawiła się „kurwa”. Powszechnie twierdzi się, że słowo to mogło pochodzić od romańskiego pojęcia oznaczającego zakręt i oznaczać kobietę, która znalazła się na „życiowym zakręcie” czyli prostytutkę. Słowo może jednakże etymologicznie pochodzić od greckiego słowa „kurios” czyli „silny pan”. W językach słowiańskich miało się ono przekształcić w pojęcie oznaczające po prostu dojrzałą kobietę, a następnie kobietę lekkich obyczajów. Wobec prostytutek używano także takich słów jak „wyleganica”, „murwa”, „kortyzanka”, „małpa”, „nęta”, „przechodka”, „klępa”, „larwa”, „suka”. Takimi słowami określano jednak nie tylko kobiety wykonujące najstarszy zawód świata, ale także tego nie robiące. Różne rodzaje słowa „kurwa” przeszły do języka po prostu jako obelżywe wyzwisko stosowane wobec płci pięknej zaraz obok „szwajcarskiej krowy”, „ożralichy” czy… „przewalonej kaczycy”. Pozostając przy kobietach, niezwykle obraźliwym słowem określającym tę płeć było słowo… „kobieta”, gdyż oznaczało tyle co „kobyła”. Dopiero w XIX wieku weszło ono do słowników jako określenie płci. Co ciekawe, odwrotny proces dotyczył słowa „dziwka”, który jeszcze w XVI wieku oznaczał po prostu młodą dziewczynę, lub córkę.
O ile niewiasty nazywano czasem „kurwami” o tyle dużo pospolitsze było wyzywanie mężczyzn od „kurwich macierzy synów”, lub po prostu „skurwysynów”. Uważano to za tak poważne przekleństwo, że publiczne używanie karane było grzywną. Podobnie traktowano wszelkie sugestie dotyczące pochodzenia z nieprawego łoża. Ogromne kary (sięgające nawet 40 grzywien) mogły spotkać tego, kto wyzwałby kogoś od „wylegańca”, „pokrzywnika”, „bękartka”, „bajstruka”, czy „błędnego dziecia”. Mężczyźni nazywani byli najczęściej „szelmami”, „hundsfotami”, „kurewnikami”, „psiarzami”, „świniarzami”, „szalbierzami”, „tłukami” lub „machlerzami”. Dla szlachcica, na równi ze „skurwysynem” stało zaś słowo „cham” oznaczające chłopa. Wiązało się bowiem nie tylko z chęcią obrażenia, co wręcz zakwestionowania szlachectwa!


Szlachta polska w XVIII wieku

Oczywiście używano także słów określających intymne części ludzkiego ciała. U kobiet mówiono więc o „sromie” (a „sromota” była wulgarnym określeniem zupełnej porażki), a u mężczyzn o „kutasie”, „wale”, „kuśce” czy „pale”. Pierwotnie słowo „srom” oznaczało tyle co wstyd. Dość późno wulgarnym słowem stała się „dupa” wcześniej oznaczająca po prostu dziurę. Co ciekawe w XVI wieku słowo "ruchać" nie oznaczało wcale czynności seksualnej lecz zwyczajne poruszanie się. Dlatego np. może zlać nas rumieniec, gdy w Biblii Jakuba Wujka przeczytamy, że "zwierzęta ruchały się w raju".

Obrażano się także na słowa nawiązujące do pewnych narodowości. Przekleństwem nie było jednak wyłącznie nazwanie kogoś „Niemcem” (choć faktycznie na takie stwierdzenie się obrażano) ale także „Mazurem” a nawet, w niektórych częściach kraju „Polakiem”. Oczywiście Polacy, dla których słowo „Polak” nie było obraźliwie wyzywali innych od „Szląskich mieszkańców”, „mieszkańców Czeskich i Cygańskich”, lub „wygnańców”.
Katalog wulgarnych słów używanych przez naszych przodków był więc niezwykle długi i finezyjny. Choć powszechnie uważano te słowa za obelżywe, najwięcej możemy ich znaleźć w… księgach sądowych. Ludzie nagminnie używali ich bowiem w sytuacjach zupełnie oficjalnych, nie krępując się faktem, że już wtedy uznawano je za niestosowne. Oczywiście po porządnym obrzuceniu się wyzwiskami ze sprawą natychmiast biegnięto przed oblicze Temidy, gdzie...również nie szczędzono sobie kąśliwych uwag. W czasie spraw sądowych można było się więc nasłuchać o „małpach” i „skurwysynach” i pokręcić głową nad upadkiem moralnym świata tonącego w wulgarności...

źródło: histmag.org/Jak-przeklinali-nasi-przodkowie-8842

Coprawda gra w singlu jest kiepska i cieniutka jak siki węża,ale żołnierze przynajmniej rzucają mięsem w trakcie jak mięso fruwa w powietrzu.

W pewnej szkole uczył się Jasiu, który bardzo często przeklinał. Pewnego dnia do szkoły przyjechała komisja i postanowiła przeprowadzić lekcje z klasą Jasia. Kobieta z komisji pyta się:
– Dzieci powiedzcie jakieś słowo na „k”. Nikt nie zgłasza się poza Jasiem. Gdy babka z komisji wybrała go do odpowiedzi, wychowawczyni klasy zaczęła się denerwować. Jasiu odpowiada:
– Kamień. Wychowawczyni ulżyło. Wtem Jasiu dodał:
– Ale taaaki kurwa wielki...



Pierwszy temat, czekam na zjebe

...wszystkie jego kwestie zostały wyciszone piknięciami

Teraz polecam oglądnąć star wars biorąc to pod uwagę

Zgubiłem się trochę we Internetach i natrafiłem na taką oto stronkę:
http://nawcom.com/swearing/
Jest to dość pokaźny zbiór przekleństw i wyzwisk w dokładnie 165 językach świata, również w waszym ukochanym arabskim. Na szczęście nie musicie się martwić, że wasz komputer zostanie zaatakowany przez robaki - wszystko zostało zapisane w transkrypcji łacińskiej. Zresztą najbardziej pokojowa religia świata posiada zaskakująco bogty zasób wulgarnego słownictwa (musiała zajść jakaś pomyłka). Brakuje tylko zapisu fonetycznego i/lub nagrań native speakerów, ale nie można mieć wszystkiego.
Pośród typowych fucków i son-of-a-bitchów można na tej stronie znaleźć wiele perełek, niektóre są nawet całkiem oryginalne. Postanowiłem podzielić się paroma z moich ulubionych.

Tako neumen si da che bi padel, bi zgreshil tla.

Jesteś tak głupi, że nie znalazłbyś podłogi nawet jakbyś na nią upadł (słoweński)

Im hayu samim et hamo'ach shelcha b'tarnegol, hu haya ratz yashar l'shochet

Gdyby kurczak miał twój mózg, pobiegłby prosto do rzeźni (hebrajski)

Sikimi götünden koyar, burnundan çikaririm

Włozę ci chuja w dupę tak, że wyjdzie ci nosem (turecki)

Jebal t'a (to) chory' pes

Żeby cię chory pies jebał (słowacki; nie, nie Juliusz)

Metrovy kokot do tvojej riti

Metrowy chuj ci w dupę (słowacki)

Kaapeec tu smirdi, tev meeneshreizes?

Czemu tak śmierdzisz? Masz okres? (łotewski)

Elif air ab dinikh

Tysiąc chujów w twoją religię (arabski)

Wa Paragwa Napunda

Osioł cię ujeżdża (suahili)

Im Wörterbuch unter 'grotesk' stehen Deine Titten.

W słowniku pod hasłem "groteskowy" jest zdjęcie twoich cycków (niemiecki)

Ses posral v kine?

Jaja sobie robisz? (dosłownie "posrałeś się w kinie?"; czeski)

Eema shelcha Kemo yadeit coolam mekabliem seivuv!

Twoja matka jest jak klamka - każdy ją ciśnie (hebrajski)

Ananin amina cam dikerim, golgesinde seni sikerim trans

Posadzę sosnę w piczy twojej matki i wyrucham cię w jej cieniu (turecki)

Ananin amina kale kurar sabah aksam mac yaparim

Mógłbym porobić bramki w piczy twojej matki i grać tam w piłkę dniami i nocami (turecki; nie mam pojęcia co ci ciapaci mają do swoich matek, może żałują, że się urodzili)

Kuss Ummak Bisinaan

Cipa twojej matki ma zęby (arabski)

Ananin Amina Beton dokerimde butun mahalle abaza kalir

Wleję asfalt w pizdę twojej matki, żeby całe miasto było podniecone (turecki)

Du bist dumm wie drei Meter Feldweg

Jesteś głupi jak trzy metry chodnika (niemiecki)

Matiti yako kama matiti ya ng'ombe

Twoje cycki są jak cycki krowy (suahili)

Ben shel elef zona

Syn tysiąca prostytutek (hebrajski)

lullekoek

Chujobiszkopt (holenderski)
.
.
.
.
.
Dobra. Wszystko pizda strzeliła i z kilku ulubionych cytatów zrobiło się tyle ile jest piasku stąd w chuj daleko. Zapomniałbym o naszym przepięknym ojczystym języku. My też mamy z czego być "dumni".

Masz w głowie gówno krowie

Taki chuj jak słonia nos

Jebie jakby małpe rozdarł

Choćby szwed na chuju szedł

Walić niemca po kasku

Na koniec ulubione powiedzenie wielu sadoli (również znalazło się na tej stronce).

W dupie byłeś, gówno widziałeś.

Jak widać, dla każdego coś się tam znajdzie. Na szybko tylko przekopiowałem trochę przykładów. Materiału jest tam od chuja i jeszcze więcej. Jak chcecie, możecie też wskazać swoich ulubieńców. Jebie mnie to jak zeszłoroczny śnieg.
Mam jedynie nadzieję, że mój post przyczyni się do spadku użyć na forum bezmyślnie powtarzanych, banalnych określeń takich jak "suchar", "gimbus", a wyzywający będą bardziej kreatywni w doborze słów kierowanych do wyzywanych. Zamiast więc wyzwać kogoś "ty gimbusie" miło by było czasem powiedzieć delikwentowi "gdyby głupota była rośliną, byłbyś lasem sekwoi". Kiepski żart nie koniecznie może nadawać się jako prowiant o długim terminie przydatności na statkach, ale może się całkiem dobrze sprawdzić jako środek zapobiegawczy w rejonach zagrożonych powodziami i falami tsunami.

Palestyńczyk, który dzieli się swoimi spostrzeżeniami na temat Polski.

to nie ja jakby co

Dobra papuga

Policyjny Hejter

Dzieciaki klną.

Chuj!