Historia autentyk, z dziś.

Niedziela, godzina około 15. Słońce parzy, Siedzę sobie na plaży z niunią i znajomymi. leżymy kocyk plaża itd. Na plaży wokół nas około 20-30 osób, po drugiej stronie plaża (myślę że od brzegu do brzegu z 400 metrów, tak na oko) tam już w chuj ludzi. Nagle ze środka jeziora dobiega krzyk "Kurwa! Ratunku! Pomocy! Ratunku" wszyscy zbystrzeli, patrzą - dwóch typków na materacu z którego spływa powietrze, jeden płynie do brzegu ( dość spory kawałek, dla kogoś kto nie ma kondycji to może być problem, dla kogoś kto nie umie pływać - przejebane).

Nikt się nie ruszył. Ja też nie. Jebie mnie troche moralniak, ale znam swoje możliwości, nie scholował bym topiącego się typka 200 metrów do brzegu, nie ma szans. Typek krzyczał przez następne 15 minut, chyba robił sobie jaja (bo potem jakoś dopłyną) albo spanikował.

Puenta

Najlepsze jest to że po 15 minutach z drugiego brzegu jakaś typiara wydarła mordę "Zamknij ryj już kurwa!".

Po tym całe zgromadzone nad jeziorem około 150 osób jebnęło śmiechem.

Pomyślcie o typie, który by tonął na prawdę.

Kierowca musiał go nie zauważyć a siłą woli go raczej nie zatrzyma, dziwi mnie tylko reakcja tego gościa co przechodzi obok

co się będą przejmować

to ja sobie idę

"Ale jaka znieczulica nikt nie pomoze kobiecie no"

Bo nikt nie udzielił mu pomocy

Ten film moim zdaniem powinni pokazywać w każdej szkole.

Opowieść o zatrważającej rzeczywistości szkoły publicznej autorstwa debiutującego scenarzysty i reżysera Ilmara Raaga. Szesnastoletni Joosep (Pärt Uusberg) pada ofiarą swoich sadystycznych kolegów, których denerwuje jego cichy sposób bycia i introwertyczna natura. Jednym z jego prześladowców jest nowy w szkole, śmiały i przystojny Kaspar. Chłopak początkowo ulega presji nowego otoczenia, ale z czasem staje po stronie Joosepa i razem z nim niesie piętno klasowego ostracyzmu. Pewnego dnia Kaspar i Joosep postanawiają wszystko zmienić...
Film Raaga nie jest jedynie społecznym studium problemów dorastania, ale uniwersalnym obrazem ciemnej strony ludzkiej natury, która pod wpływem stresu i silnych emocji może okazać się nieobliczalna.

Nawet w pustym tunelu, można nieoczekiwanie zmienić pas i przywalić w ścianę.



Ale znieczulica, nikt się nie zatrzymał by mu pomóc.
Ciekawe czy mu motocykl ukradli